IN MORTEM SERENISSIMAE PRINCIPIS MARIAE AD REGEM ELEGIA.
HEi mihi! quis trepidas feralis nuncius aures,
Quis subitus mentes perculit usque dolor?
Quid fletis querulae ripa Tamiseide nymphae?
Regia cur tristi murmure tecta gemunt?
Rursus an in Dominum furialis saevit Enyo,
Excutiuntque novum perfida colla jugum?
Dii melius. Satis heu! fletum, satis undique planctus,
Ne cieas tepidum, trux Libitina, rogum.
En jacet ille omnis Princepsque decusque juventae,
Regis amor fratris, nunc dolor, ille sui.
Ille, scelesta, tibi raptus, juvenilibus annis
Victima plus nimio est invidiosa tibi.
Quin tamen, ah! metuo, crudeliter impia pergis
Letifera sacram falce ferire domum.
O scelus, infandumque nefas! Tuane, Inclyte Regum,
Illa Tibi fertur nempe fuisse soror?
Illa Tuis quondam fiducia, CAROLE, rebus,
Quassatae toties anchora sacra rati,
Quos bene tot meritis, dignoque implevit honore
Deseruitne Tuos, ceu fugitiva, lares?
Anglia da lacrymas, justus dolor imperat, & tu
Scotia junge tuas, adde & Ierna tuas.
Tuque vagos nuper visus ter vertere fluctus
Hiberna, Tamisis, ter revolute die,
(Heu! praesaga nimis vergentibus omina fatis)
Nunc licet effuso largius amne ruas.
Fletibus excumulent nymphae Tamiseides undas,
Excumulent matres, attonitaeque nurus.
Plus tamen ante alias flebit moestissima Mater,
Flebit & ante alias sola relicta Soror.
Nec medium hunc reliquo luctum mare dividit orbe;
Qua patet ecce omnis terra fretumque dolent.
Littore ab adverso procul hunc sensere Batavi;
Primaque tu Patriae spes, GULIELME, tuae.
Infelix GVLILEME puer Genitrice peremta!
Infelix rapto posthume nate Patri!
Bis miserande puer! cui, dum modo fata sinebant,
Illa simul Genitrix, & Pater Illa fuit.
Quam tamen, ah! toties Matremque Patremque vocasti,
Nunc Pater & Mater, non revocanda, jacet.
Utque quidem praegrandia in hoc Tibi funere damna,
Si qua per aetatem Te modo damna movent,
Nos etiam Tua gens funesto hoc fulmine tacti,
Participesque mali nos quoque turba sumus.
Respice nunc iterum collapsam, respice Bredam,
Respice quos motus horreat illa novos.
Respice Arausiaci squallentia moenia regni,
Hostili rursus ceu populata manu.
Quid tamen, heu! surdis haec fundimus irrita fatis
Carmina, defunctam si revocare nefas.
Tu vero superis hos sedibus accipe planctus,
Qua Tua Te pietas, qua benefacta locant.
Accipe devoti lacrymas pia munera vatis,
O Domina! O nunquam post adeunda mihi!
Hac siquidem spe Te spatiosa per aequora vectam,
Ultima persolvam qui Tibi justa, sequor.
Ergo vale, O! vera vale virtutis imago,
Ni virtus tecum contumulata jacet.
O morum decor! O sexus! O gloria secli!
Principis exemplum non imitanda, vale.
At Tu nunc orbo, REX O! succurre Nepoti,
CAROLE, Tu Matris redde, Patrisque vices.
Hospita clementer quoque respice moenia Bredae;
Respice Pierii carmina moesta chori.
Sic Tibi, qui soli Fraterque Sororque supersunt,
Cum Genitrice Tua sint super ambo diu.
Sic festa jam mox solennia carmina luce,
Votaque persolvat nostra Thalia Tibi.
Protinus & sacrum mox pangat Io! Hymenaeon;
Sic mutet thalamis tristia busta Deus.
M. S. OPTIMAE. PRINCIPUM. DOMINAE. SUAE. BENE MERENTISSIMAE. JANUS VLITIUS M. P. LONDINI PRID. NAT. D. N. MDCLX.