Divinitas Christi probatur ab ejus cultu.
QUando sinus patrios linquens & dulcia regna
Filius ipse Dei, mortalem ostendere vultum
Vellet, & ad miseros aequali accederet ore;
Sedibus aethereis non cessit, ut Astra caduca,
Quae lapsa in terram, amissâ jam sorte priori,
In faecem demum terrestrem & inutile viscus
Degenerant, subitò dum purior evolat ignis.
Majestas illi semper divina, nec ulla
Larva creaturas potuit celare tonantem.
Dum chorus Angelicus celebraret nomen Iesu,
Aethera voce suâ complet, quam laeta per orbem
Excipiens longè jactat vehementiùs Echo▪
Adventum Domini hinc agnovit conscius Orbis,
Obstupuit Delphis Vates, & mutus Apollo
Arbitrio cessit Christi: ipsa haud machina rerum
Surda Creatorem renuit, quem laeta fatetur.
Hinc super Oceanum Jesus vestigia sacra
Dum figit, pronus Numen Neptunus adorat,
Et Nymphae tremulos volvunt ad littora fluctus;
Obsequium praestat ventus, nec murmure iniquo
Obstrepit imperio, quin mites transit in auras.
Non fert aeternum Numen commercia cultûs;
Divisum imperium cum Jove nullus habet.
Non colimus templum sed praesens Numen; Iesus
Si sit mortalis, non mea thura feret.
Sic olim Heroas coluit delira vetustas,
Et Roma indigetes credidit esse Deos.
Non factus, sed natus erat Deus ille, character
Clarus, & aequalis Patris imago sui.
ERGO, cujus habet communia sacra, Paternam
Naturam pariter Filius ipse gerit.
Baptismus non est Ritus indifferens.
MIttite caedendos octavâ luce puellos
Sabbatici Verpae! coelum meliore lavacro
Jam petimus, sacro Baptismi fonte piandi.
In teneros saevire juvat! sempérne cruorem
Ambiet infantûm divini Numinis ira?
Sic nimiùm dubiae nascentia stamina vitae
Et tenerum violatis opus, dum stat pia Mater
Tota madens lacrymis, frustra miserata puelli;
Unus tum dederat saevus duo vulnera culter,
Sanguis huic, illi manat per lumina fletus,
Baptismi vel tum praestans praesagia nostri.
At non huic insuetus honos, non haec nova venit
Gloria; quin illum vestri coluêre parentes:
Haec nôrunt pridem sacra, cùm gens Patria quondam
Missa per ingentem traxêre piamina nubem.
Siquos cultores reliquis de gentibus unquam
Ascivit Judaea fides, aspergine tantùm
Lustrali & puris voluit mersarier undis.
Nec priùs Esseni excipiunt, quàm fonte piârunt
Asseclae sordem, & vitae peccata prioris.
Sic primùm affulsit Solymis praesaga Dei lux
Baptistes, sed cùm demissus ab aethere summo
Messias promissus adest, nova foedera sancit,
Molitúrque novos homines atque altera jura.
Hic primus praelibat aquas, ea pignora quondam
Et vitae potioris & olim signa salutis.
Ripa triumphalem vix tum compescere Rivum
Dum tumidas volvit Jordanes grandior undas.
Sic cùm pura dies & clari gloria coeli
Nec Jove nimboso periit neque nubibus ullis,
Inter aquas vidisse licet sua lumina Solem
Spargentem coelíque eadem simulacra superni.
Arridet sub aquis ingens nec tum minor aether
Expandítque sinus diffuso lumine vastos.
Defunctus tandem tam magno munere Christus
Discipulis eadem, (dum Regna paterna capessit)
Discedens mandata dedit, quà terra pateret,
Lustrarent undis & Trino Nomine genteis.
Julii 5. 1670. In die Comitiorum,Respond. Erasmo Lane, pro gradu S. Theol. Bac. C. C. C. Soc.