CLAVIS APOCALYPTICA SEV Vaticiniorum Apocalypticorum SYNCHRONISMVS & ORDO secundum res gerendas, nullius interpretationis Hypothesi, aut eventûs rerum praejudicio innixus; sed ex ipsis Visionum characteribus à Spiritu S. deditâ operâ insertis firmiter demonstratus, juxtáque luculento Schemate ad intuendum propositus: ut sit tanquam Theseium filum in sacro hoc Labyrintho versaturis, & Lydius lapis ad veram interpretationem indagandam, & alienam redarguendam.
PRAENOSCENDA.
1. SYNCHRONISMVM Vaticiniorum voco Rerum in iisdem designatarum in idem tempus concursum; quasi contemporationem dixeris & coaetaneitatem: Prophetiae siquidem de rebus contemporaneis [...].
2. Ordo Sigillorum & in istis Tubarum certus est & indubitatus, is nimirum quem numerus cui (que) ascriptus indigitat, I.II.III.IIII.V.VI.VII. Reliquis igitur Vaticiniis primùm inter se, deinde cum Sigillis per Synchronismum comparatis, elucebit ordo totius Apocalypseos: id quod nunc ostendere [...] aggredimur.
Tu qui Throno insides, Tu (que) Agne Stirps Davidis, qui solus dignus eras Librum hunc accipere & aperire; aperi oculos servi tui, manum ei mentém (que) dirige, ut in hisce Mysteriis tuis aliquid cernat promát (que) ad Nominis tui gloriam & Ecclesiae emolumentum.
PARS PRIMA.
SYNCHRONISMVS I.
HIc ordior; primús (que) mihi Synchronismus erit nobilis istius quaternionis Vaticiniorum aequalibus Temporum intervallis insignium; 1. Mulieris in Eremo agentis per Tempus, Tempora, & dimidium, seu, ut ibidem explicatiùs dicitur, Dies 1260, 2. Bestiae Septicipitis instauratae rerúm (que) potiturae Mensibus XLII. 3. Atrii exterioris cum Civitate Sancta totidem Mensibus calcati à Gentibus. Denique, Testium in sacco prophetantium Dies 1260.
Hujus Synchronismi veritas ferè in confesso est, & tum astrui posse videtur, tum verò solet ex ipsa Aequalitate Intervallorum: Nam Tempus, Tempora, & Dimidium temporis, .i. tres anni cum semisse (ut patet ex collatione ver.6. & 14.Cap.12.) efficiunt Menses XLII; Menses XLII Dies 1260.
Sed quoniam necessarium non est (utcunque in Visionibus eodem tempore oblatis perquàm verisimile) ut Tempora aequalia sint etiam [...], cùm aequalitas non prohibeat, quin alia aliis priora, alia posteriora esse possint: ideò Character iste aequalitatis intervallorum non erit praefracto cogendo idoneus. Proinde Characteres mihi aliunde accersam ex quibus demonstratione clarâ & invictâ rem sic conficio.
Bestiae & Mulieris.
Tempora Bestiae & Mulieris Eremiticae ab uno codém (que) rerum termino egrediuntur, nimirum à Dracone rufo devicto, & in terram detu bato: ergò, aequalia cùm sint, toto intervallo concurrisse, & simul tandem curriculum suum absolvisse necesse est.
Ab codem autem principio seu termino utriusque tempora inchoari patet ex Cap.12. Siquidem à dejectione Draconis per Michaelem, interim dum Mulier à facie ejus evadit in Eremum, ver. 6. & 14; iratus Draco quòd ipsam cò jam ingredientem obruere incassum tentâsset (versibus 15, 16, 17.) abiu ut gereret bellum cum reliquis ex semine ejus (iis nimirum quos in Eremo paritura erat, v. 17.) stánsque Nam procul dubio legendum cum Latinis omnibus, Graeco Aldi Anno 1518, & Syro interprete (qui ex Graeco vertit) Et stetit, non ut hodie habent exemplaria Graeca, Et steti. super arenam Maris, v. 18. Bestiae Septicipiti indè ascendenti (Cap.13.1.) tradit virtutem suam, & thronum suum, & potestatem magnam; ibid. ver. 2.
Bestiae & Prophetiae Testium.
Tempora Bestiae & Prophetiae Testium, perinde aequalis, simul finiuntur ad exitum sextae Tubae: ergò simul quoque incepisse, ac per totum intervallum contemporâsse manifestum est.
Iam quòd simul cum sextae Tubae exitu finiantur tempora, tum Bestiae, tum Testium Dei in sacco & cilicio prophetantium, id verò liquet ex Cap.11, ubi Testes, cùm lugubrem istam prophetiam suam jam-jam finituri essent, (ver. 7. id enim est [...]) à Bestia, quae ex Abysso (seu Mari) ascenderat, vincuntur & occiduntur; sed iisdem illis post tres dies & dimidium ad vitam denuo suscitatis, (v. 11.) Bestia ad casum tam improvisum consternata, (ibid.) Vrbe eadémque hora ingenti terraemotu concussâ, ruinam agit, (ver. 13.) Tunc scilicet temporis quando Vae secundum abiisse dicitur, (v. 14.) hoc est, Tubam sextam eodem illo, quo isthaec de Testibus de (que) Bestia acciderunt, tempore periodum suam complevisse; Tubâque septimâ [Page 4] de caetero clangente, Fiunt Regna mundi Domini nostri & Christi ejus, ver. 15.
Testium & Atrii und cum Civitate Sancta à Gentibus occupati.
Tempora Testium & Atrii cum Civitate Sancta occupati à Gentibus contemporare liquet tum ex mente textûs (cap.11.v.2.3.) tum ex Ira Gentium jam exturbatarum, incunte Tubâ septimâ, id est, a fine sextae, quando Testium quoque dies exierunt, ut jam ostensum est. Nam non aliae sunt Gentes quae (ver. 18.) ad septimae Tubae clangorem irâ inflammari dicuntur, quàm quae hactenus totis XLII mensibus Atrium Templi exterius cum Civitate Sanctâ conculcâssent, quaeue nunc ideo ab Ira Dei perdendae veniunt. Et hic quidem Synchronismus à nemine, quod sciam aut meminerim, in dubium vocari solet.
Testium, Atrii, Bestiae, Mulieris.
Si Atrii Vrbísque Sanctae Conculcatio contemporaverit Prophetiae Testium, contemporabit quoque Bestiae cui Testes contemporaverant; ideóque etiam Mulieri Eremiticae cui contemporavit Bestia. Ità Mulier Eremitica, Dominium Bestiae, Calcatio Civitatis Sanctae, & Prophetia Testium, singula singulis [...].
SYNCHRONISMVS II.
BEstia enim Bicornis Conditor est, seu Instaurator Bestiae illius Septicipitis decem cornua diadematis redimitae; quam scilicet post lethalem plagam ad pristini cujusdam status Imaginem, magno cum Sanctorum maloredintegravit, [Page 5] & verò rerum totis mensibus XLII potituram (cap.13.ver. 3.5.12.14.15.) Quo facto, ipse in conspectu ipsius omnem ejus potestatem exercet, edit quoque, (seu facit) signa magna in conspectu ejus, (ver.12.13. & cap.19.ver.20.) Tandem verò eadem haec Bestia bicornis (quam aliàs Pseudoprophetam Ioannes vocat) unà cum Bestia illa altera, in cujus conspectu ediderat signa tanquam Comites individui apprehenduntur, & vivi conjecti sunt ambo in stagnum ignis ardens sulphure, cap.19.ver.20. Cùm ergò Bestia Decemcornupeta (fas enim mihi sit Bestiam illam Septicipitem redintegratam sic evidentiae causâ appellare) & Bicornis Pseudopropheta à se invicem neque ortu suo neque interitu separentur; quinetiam altera alterius potestatem [...], hoc est, in praesentia ipsius administret: quis non videt illas omni aevo suo necessariò contemporare?
Appendix de alternatione nominum Bestiae & Pseudoprophetae; etem Bestiae & Imaginis Bestiae.
De utraque enim monebat Titulus Synchronismi: & primò eandem esse Bestiam bicornem, atque Pseudoprophetam, ex vetustissimis Apocalypseos interpretibus observavit Iraeneus, id quod ex collatione ver.13.14.15.16.cap.13. cum versu 20. capitis 19. adeò clarum est & manifestum, ut ulteriori confirmatione non egeat.
Sed quod porrò praefert Titulus, Bestiam Septicipitem seu Decacornem nomine Imaginis Bestiae aliàs signari solitam, id minùs liquidum est, & de quo Lectori non nimis forsan attento nihil suboleret. Illud tamen ità esse, haud temerè mihi observâsse videor; ac proinde, ubicun (que) occurrit Bestia cum Pseudopropheta (id quod ter factum reperio) ibi Bestiae cognomento non aliam quàm Decemcornupetam Bestiam intelligi; cùm per Pseudoprophetam, Bicornem designari satis liqueat. Contrà, ubi cum Bestia Imaginem Bestiae componi videas (ut cap.14. ver. [Page 6] 9.11. cap.15.ver.2. cap.16.2. cap.19.20. & cap. 20.4.) istîc per Bestiam, Pseudoprophetam intelligendum esse, per Imaginem verò ejus Bestiam Decemcornupetam, seu Septicipitem restitutam: Haec enim, cùm Pseudoprophetam Instauratorem suum agnoscat, séque totam arbitrio ejus tanquam supremi Domini regendam permittit (cap.13.ver.12.14.15.) non immeritò Imago ejus dicitur, non quidem cujus similitudinem gerit, genitivo passivè sumpto (eo namque respectu alius Imago est, Draconis fortè Septicipitis, aut statûs in quo vlguit ante plagam, juxta cujus ideam scilicet de integro Deum blasphemat, bellúmque gerit adversus Sanctos) sed Imago, cujus Bicornis iste Draconiloquus & restituendae author fuit, pró (que) peculio suo vendicat, Genitivo nempe Agentem & Posses sorem denotante; quemadmodum in iisdem illis locis Character Bestiae non est qui ipsi Bestiae imprimitur, sed quo Bestia eadem illa cultores suos inurit.
Et quidem rem ità se habere, ut dixi, de Imagine Bestiae, argumento est primò, quod cap.13.ver.15. dicitur, illam ipsam Imaginem Bestiae quam ibi animavit Pseudopropheta facere ut quicunque non adorârint Imaginem Bestiae occidantur; imò alibi (ut Bestiam agnoscas) adorandi verbo ferè semper subjicitur, tanquam aliquid in quod adoratio competat. Cùm igitur duas tantùm, non plures delin [...]et Apocalypsis Bestias, haec tam improba cum non dispari sive jubondi sive cogendi potestate Majestas non potest non earum alterutri convenire. Porrò ubi Bestia simul adest cum Pseudopropheta, Imago Bestiae non comparet, quasi nimirum tunc vicem ejus suppleret Appellatio Bestiae. Deni (que) ejusdem illius esse dicitur Imago Bestiae, cujus est Nomen Numerús (que), c.15.v.2. At verò Nomen & Numerus non alterius Bestiae dici videntur, cap.13, quàm Bicornis: ejusdem igitur (utputa Architectl & Domini) Imaginem quo (que) dici, par est. Sed Imago haec sive sit, sive non sit Bestia illa Decemcornupeta, instituto [Page 7] nostro nihil officit quidquam; huic enim Hypothesi non innititur Synchronismus Bestiarum.
SYNCHRONISMVS III.
1 TEmpus Bestiae est Tempus Deserti (Synch. 1. §. 1.) Meretrix autem à Ioanne conspicitur in Deserto, cap.17.ver. 3.4. Sed hic character non multum cogit.
2. Bestia Septiceps portat Meretricem, seu mavis Moe chatricem, & Meretrix insidet Bestiae: ergò ambae sunt unius ejusdém (que) temporis, ver.3.7.
3. Decem cornua Bestiae (quibus scilicet (N.B.) supremum ejus novissimúm (que) Caput frondescit, cujúsque solius sub vicibus (quibus utique à lethali plaga revixit,) reliquorum Capitum vicibus jam antea peractis, Meretrix Bestiam agit, Bestiáque Meretricem bajulat:) haec, inquam, Decem Cornua sunt Decem Reges qui authoritatem suam ut Reges ad unam horam accipient cum Bestia, restitutà illâ videlicet, Moechatricem bajulante, jámque Decemcornupetâ, hoc est ultimi Capitis vices exercente. Hi expleto tempore quo autoritatem suam erant tradituri Bestiae (v.13.17.) id est, quando jam dissolvenda venerat Compago Bestiae Meretricem odio prosequuntur, desertam illam reddunt & nudam tandém (que) exurunt igne, (ver.16.) Ità igitur Bestia quae in Statu decacorni (quo solo eam Ioannes propheticè contemplatur) cum Meretrice, hoc est, Moechatrice primùm coeperat, Meretrici quo (que) non erit superstes neq illi Meretrix: ergò, Meretrix & Bestia illa universe & ad amussim [...].
SYNCHRONISMVS IIII.
Centum & quadraginta mille Virginum, c.14.
Cum Meretrice Babylonica & Bestia.
1 PRimò enim Virgines dicuntur, atque ab eo laudantur, quod Meretriciis complexibus sese non coinquinâssent, (Cap.14. vers. 4.) Incidunt ergò in meretricia tempora Moechae Babylonicae, quacum fornicabantur Reges & Incolae Terrae, Cap.17.2. cap.18.3.
2. Ex Choro hoc Virgineo prodeunt, qui ruinam Babylonis denunciant (ver. 8. ejusdem cap. 14.) quíque absterrent homines ab omni communione Bestiae, Imaginis, Characterís (que) ipsius: Ergò, Coetus iste Virgineus contemporat Babyloni & Bestiae.
3. Hi denique sunt vocati ists, electi & fideles Agni stipatores (vers.4.cap. dict.) quibus comitatus (cap.17.ver.14.) bellum gerit cum Regibus seu Cornubus Bestiae Babylonicae; quíque ejus auspiciis (utpote Regis Regum & Domini Dominantium) victoriam tandem reportabunt, (ibid.) Illa enim de Domino Dominantium & Rege Regum, per Parenthesin censeo legenda, ubi dicit Angelus, Hicum Agno pugnabunt, & Agnus vincet eos (quoniam Dominus Dominorum est, & Rex Regum) & qui cum eo sunt Vocati, & Electi, & Fideles; hoc est, Agnus & qui cum eo sunt Vocati, Electi, & Fideles vincent decem Reges Babylonicos.
V CONSECTARIVM
De generali omnium hactenus memoratorum
SYNCHRONISMO.
ITà Mulieri Eremiticae, Conculcationi Vrbis sanctae, & Testibus interea sacco amictis contemporavit Bestia [Page 9] Septiceps (Synch. I.) Bestiae Septicipiti Bestia bicornis (Synch. II.) Vtrique Meretrix, (Synch. III.) Meretrici & Bestiae Virgineus Agni Coetus, (Synch. IIII.) Ergò omnia omnibus [...].
SYNCHRONISMVS VI.
Atrii Interioris calamo Dei mensurabilis, &
Praelii Draconis Septicipitis cum Michaele de Puerperio.
SVnt enim proxima Antecedentia contemporaneorum: Hic autem Puerperium Mulieris, & Draconis cum Michaele dimicationem, ut eâdem Visione exhibitas eodém (que) spectantes figuras in unum contulit Titulus; quas iisdém (que), Temporis cancellis definiri docet idem utri (que) constitutus terminus Fuga Mulieris in Eremum, quae utrius (que) rem gestam proximè excepisse dicitur. Nam Mulier, simul ac peperit, fugit in Eremum ibi alenda dies 1260. cap.12.v.6. Et Dracone deturbato, fugit Mulier in Eremum ibi alenda à facie Serpentis, seu Draconis, per tempus tempora, & dimidium temporis.
Porro idem illud Duellum seu Praelium quo Michael Draconem devicit proximè antecessit Bestiam Septicipitem illam Redivivam; nam Draco statim ut deturbatus est in Terram, Stans super arenam maris Bestiae inde emergenti de caetero tradit vices suas. i. virtutem suam, thronum suum & potestatem magnam; & (ut cum Lib. 5. cap.28.al.23. & huic quo (que) lectioni astipulatur textus apud Andream Caesariensem in Codice Augustano; nec non Syrus Interpres qui nuper editus est. Imò apud Latinos Primasius, illud (vidi) non legit, quamvis perinde accipit addendo verbum (fuerit) eò quòd Latinè Vnum ex capitibus &c. de casu ambiguum sit, non item Graece. Irenaeo habet Editio Complut.) Vnum ex capitibus suis quasi occisum ad mortem; cujus curatâ plagâ Bestiam admirans sequuta est universa terra, cap.13.ver. 1.2.3.
[Page 10]Similiter Atrium illud interius, seu primum (cujus ambitu nimirum continebatur Sanctuarium & Altare) ratione structurae Templi proximè antecessit Atrium exterius seu Israelis, quod unà cum sancta Civitate à Gentibus occupatum foras ejici jubetur, mensurae divinae prorsus ineptum, cap.11.v.1.2. At tria haec, Mulier in Eremo, Bestia Septiceps, & Atrii exterioris cum Vrbe sancta à Gentibus occupatorum Conculcatio, contemporanea sunt ex primo Synchronismo; ergò, Atrii interioris mensurati Tempora, & Puerperium Mulieris cum Draconis & Michaelis praelio sunt proxima antecedentia contemporaneorum, & consequenter ipsa quoque sibi invicem non possunt non contemporare, [...].
Et dato quidem antecessu Atrii interioris ad Atrium exterius & Civitatem sanctam, Demonstratio haec, salvo Synchronismo primo de contemporaneis Bestiae & exterioris Atrii Mensibus, convelli nequit; quin necessarium fuerit, ut aut utrius (que) tam Atrii mensurati, quam Draconis de Puerperio dimicantis tempora, siquidem aequalia sint, justè & examussim concurrant; aut si inaequalia, ut saltem exitûs sui terminum communem sortiantur, utque alterutrius Tempora longiora alterius brevius intervallum prorsus exhauriant.
Quòd verò, ut in fine, fic etiam initio concurrant, ac proinde in totum contemporent, illa ratio confirmabit: Quòd, sicut Muliere Puerperâ cui Draco parturienti insidiatus est, & qua de cum Michaele pugnaverat, antiquius nil habet Apocalypsis, quódve altiùs originem ducat, (id quod tum ex re ipsa quae partus est, tum ex hactenus firmatis & porro firmandis patebit Synchronismis, quibus haec de Puerperio & Dracone Visio necessario provehitur ad Caput & originem Periodi Apocalypticae:) ità quae dicuntur de Interiori Atrio cum Templo & Altari mensurandis, exordium sunt Prophetiae repetitae, quae nempe (ut mox pluribus ostendetur) ab origine & quasi ab ovo relegit [Page 11] tempora Prophetiae Sigillorum, quorum initium ab ipsa intervalli Apocalyptici Epochâ accersi nemo dubitaverit. Si igitur Visio de Mulieris Puerperio cum Dracone dimicante (quae ipsa pars est Prophetiae hujus repetitae) ad ipsum Caput temporis Apocalyptici ascendat; quidni multò magis ejusdem Prophetiae Exordium eo ascendere putarctur? At Atrii exterioris Menses eò ascendere nequeunt, ut qui jam toti Bestiae Septicipiti contemporaverint: Ergò interioris Atrii [...] Tempora, exterioris [...] Menses non solùm antecedere, sed ab origine Prophetiae repetitae unà cum Visione de Puerperio & Dracone duci debere, mihi quidem liquidissimum est.
SYNCHRONISMVS VII.
EFfusio Phialarum affert ruinam & interitum Bestiae, ut ex textu ipso manifestum est. Canunt enim Victores Bestiae canticum Mosis [...], cap.15.v.2.3. At (que) porrò speciatim pa [...]et de Phiala prima (cap.16.v.2.) quae ulceris plagam immittit in homines habentes characterem Bestiae & eos qui adorabant Imaginem ejus: De quinta (v.10.) quae effunditur super thronum Bestiae, & Regnum ejus reddit tenebrosum: Itém (que) de ultimâ quâ effusâ Babylon funditus excinditur, v.19. Ergò Effusio Phialarum contemporat Bestiae & Babyloni finientibus.
PARS ALTERA.
PEregi partem primam septem Synchronismis; sequitur pars altera Sigillaris, in qua omnium hactenus dictorum, & si qua praeterea sunt, Vaticiniorum connexionem cum Sigillis, aliis totidem Synchronismis demonstrabo: unde perspicuum evadet, (res observatione dignissima, & non parum interpretaturo momenti, ni fallor, allatura) Apocalypsin totam inde à Capite quarto (nam de septem Ecclesiis jam nihil interpono) in duas dispertiri Prophetias principales, quarum utraque ab eadem Epocha & quasi carceribus egreditur, desinít (que) in eandem metam. Prima est Sigillorum, in iísque Tubarum; nam Sigillum septimum Tubarum est Sigillum. Altera est [...], seu Libri Aperti, quae ab eodem exorsa Temporis Apocalyptici principio, prioris, quae Sigillorum est, Prophetiae Tempora relegit à versu 8 capitis 10, ad finem libri: Hánc (que) Prophetiae repetitionem indicari Transitione istâ ver.11.cap. ejusdem, ubi Ioanni ait Angelus, Oportet te iterum ( [...]) prophetare populis, & gentibus, & linguis, & regibus multis. Porro illud quoque, Lector, animadversione tuâ fortasse non erit indignum; ad utriusque istarum, perinde atque primae omnium Visionis de septem Ecclesiis, quasi trium integrarum Prophetiarum, initia singula Voce tanquam Tubae de Coelo cum Ioanne loquentis proclamari: quasi hoc indice distinguere voluisset Spiritus sanctus à reliquis Vaticiniis harum principalium partibus, in quibus nihil tale fieri videbis.
Sunt autem haec de quibus moneo Prophetiarum initia, Visionis quidem septem Ecclesiarum, cap.1.10. his verbis; Fui antem Spiritu correptus die Dominico, & audivi à tergo vocem magnam tanquam tubae dicentis, &c. Prophetiae autem Sigillorum cap.4.v.1. hujusmodi; Et vox prima quam [Page 13] audiveram tanquam Tubae loquentis mecum, dicebas, &c. Denique Prophetiae [...], cap.10.ver.8. Et vox quam audîeram è Coelo (scilicet tanquam Tubae loquentis) rursus loquebatur mecum, & dixit, &c. Hactenus Praeloquium fuit, neque id ut spero à re quam agimus alienum: sequuntur jam Synchronismi.
I CARDO SYNCHRONISMORVM SEV SYNCHRONISMVS
Primò enim Initium Bestiae contemporat cum Initio Sigilli Septimi, quod est Tubarum.
QVia Coetus ille Virginalis CXLIIII M Obsignatorum indidem initium sumit, nimirum à fine Sigilli sexti: Proinde cùm Coetus Virginalis & Bestia jam ad amussim contemporaverint, ut demonstratum est Part.I. Synch. 4. sequitur Bestiam cum suis contemporaneis indidem quoque exordiri. Esse verò finem & exitum Sigilli sexti initium septimi, extra omnem dubitationem est, cum Sigillorum ad invicem series interrumpi nec possit, nec debeat. Sed & à fine ejusdem Sigilli sexti, unde init septimum, institui quo (que) Virginalem illum obsignatorum Coetum, at (que) ità simul inire cum Sigillo Tubarum, liquet ex c.7. ubi Obsignatio ista sexto Sigillo quàm proximè subjicitur. Nam primis sex Sigillis ibidem transectis, cùm septimum, quod est Tubarum, jam erat aperiendum, Electis Dei servis Signaculo prospicitur, negrassantibus in Orbe Tubarum calamitatibus extinguerentur: Quibus deinceps quo (que) etiamnum [Page 14] cavetur ad quintae Tubae clangorem, cap.9.ver.4. Proinde manifestum est Sigillo sexto perinde Coetum Obsignatorum continuari, atque ipsum Sigillum septimum.
Atque ità mirabili consilio (sic sentio) Spiritus sanctus nobis per hujus Obsignationis Characterem prospexit de Connexione ineuntis Bestiae cum initio Sigilli septimi, quod est septem Tubarum; cùm alia ratio nulla reddi possit, cur, hac Visione Obsignatorum cap.7. interpositâ, turbaretur alioquin non interrumpenda Sigillorum Series.
Secundò, Finis Bestiae contemporat cum exitu Tubae sextae.
Hoc suprà demonstratum est, Synch. 1. § 2. Part. 1. ubi ex capite undecimo ostenditur, eodem illo tempore quo Testes post triduanam mortem ad vitam suscitati Prophetiae suae Dies absolvissent; factó (que), eadém (que) hora, ingenti rerum motu, Bestiae truculenti illorum hostis, simul & Vrbis internecinum Fatum ingrueret: ut sciremus ubi intervalli Sigillorum & Tubarum hoc acciderit, continuò subjunxisse Spiritum, Vae secundum, (hoc est Tubam sextam) jam tum abiisse, & Vaetertium (Tubam scilicet septimam) vexturam citò. Quem ego Characterem, alterum magni hujus Synchronismi indicem, non alio certè fine in medio narrationis Propheticae cursu insertam credo, quàm ut esset universalis hujus [...] & Sigillorum connexionis Cardo & Fundamentum. Proinde quoque (nollem enim id Lectorem fugiat) sciendum, unâ hac capitis undecimi Visione,Quam idcircò in Schemate, modò commodè fieri possit, rubricatis literis discriminatam cernes, ut tota simul in oculos incurrat. (Prophetiae utpote repetitae primâ) Spiritum sapientissimum totum Sigillaris prophetiae Intervallum, ceu tramâ stamen, percurrere voluisse: quò nimirum huic per characteres quoque suos connexis, quae deinceps sunt, Vaticiniis; totum Repetitae Prophetiae Systema cum Sigillis dextrè componi posset.
Porrò, ne illud fortè cuiquam scrupulum injiciat, quòd ea quae in textu referuntur, de Bestiae consternatione, de [Page 15] Terraemotu, de Caede hominum in casu Vrbis, minimè videntur de omnimoda Bestiae abolitione intelligi debere: Aio, neque hoc ad cum de quo egimus Synchronismum postulari, sed ut accipiantur saltem de finiendo tunc temporis Mensium istorum XLII intervallo, quo data erat Bestiae potestas agendi, & bellum cum Sanctis gerendi, cósque vincendi, (cap. 13. v, 5.7.) & id quidem necessariò indè colligitur, non solùm quia ad exitum sextae Tubae, unà cum diebus Testium contemporaneis, exeant quoque necesse est contemporanei Menses Bestiae: sed etiam quia indidem quo (que) constat, Bestiae Sanctos deinceps obnoxios non esse, sed Sanctis Bestiam; cùm non jam Sanctos pro more suo terrefaciat Bestia, sed terreatur ipsa; eosdem non vincat, sed vincatur ipsa. Sin quid adhuc supererit Bestiae, id non ità multò pòst, Tubâ septimâ ineunte delendum & abolendū penitus; Factis Regnis bujus Mundi Domini nostri & Christi ejus.
SYNCHRONISMVS II.
QVia sunt proxima antecedanea Contèmporantium succedaneorum: Nam sex prima Sigilla proxima sunt antecedanea septimi. Atrium Interius & dimicatio Michaelis cum Dracone proxima sunt antecedanea Bestiae & Coetûs CXLIIII M obsignatorum. Iam verò Sigillum septimum, seu (quod perinde est) sex primae Tuba, Coetus Obsignatorum & Bestia sunt contemporanea, ut ostensum est priori Synchronismo.
SYNCHRONISMVS III.
SEptem Phialae irae novissimae, cùm totidem sint Ruinae & Occasus Bestiae gradus (Synch. 7 Par.I.) proinde necessariò ineundae sunt ab Initio ruentis & occidentis Bestiae. Bestiae autem Regnum, sextâ Tubâ adhuc clangente, adeò labefactari coepit, atque eò demum processerat Ruinae, ut ad ejusdem illius Tubae exitum finiretut potestas illa XLII Mens [...], quibus ipsi datum fuit dominari, & Sanctos vincere (Synch. I. hujus) Atqui eò Ruinae & fatalium calamitatum priùs delabi Bestia non potuit, quàm quintá saltem Phiala effunderetur. Nam tum demum Sedem ejus concutiendam, & Regnum tenebrosum redditum iri, apparet cap. 16. v. 10. Ergò quinque ad minimum Phialarum effunduntur ahte desitum sextae Tubae clangorem; credo quòd etiam sexta: Phiala verò septima, quae consummationis Phiala est (ibid. ver. 17.18.) proinde concurret cum Initio Tubae septimae, quae itidem consummationis Tuba est, cap. 10. ver. 6.
SYNCHRONISMVS IIII.
Arg. 1. SVb primis sex Sigillis Draco seu Satanas liber fuit & solutus; itémo; sub primis sex Tubis Sigilli septimi: ergò restat, ut Mille Anni ligati Satanae conjiciantur in Tubam septimam.
Non enim suisse ligatum Satanam sive Draconem primis sex Sigillis vicem suam adhuc decurrentibus, ex eo liquet, quòd omni istoc intervallo colore rufo & septem insignis [Page 17] capitibus in coelo dimicavit cum Michaéle de puerperio Mulieris, ut modò démónstratum fuit, Synch. II.
Séd neque primis sex Tubis sequentis Sigilli id factum est: Nam hoc est Intervallum Mulieris in Eremo, & dominantis Bestiae Decemcornupetae, ut constat ex Synch. I. hujus. Sanè Muliere in Eremo agente multum absuit ut ligatus putaretur Draco; qui à Michaele de coelo praecipitarus, primò eam abiturientem eluvione aquarum quam ex ore suo ejecerat pessundare conabatur: deinde, cùm hoc ei ex sententia non successerit (terrâ Flumen absorbente & Muliere jam in Eremum receptâ) Irâ & furore accensus, abiit ad gerendum Bellum cum reliquis ex Semine ejus, observantibus praecepta Dei, & habentibus Testimonium Iesu, cap. 12. ver. 13.15.17. Nunquid haec sunt ligati Satanae indicia?
Sed de Bestia quoque videamus, & quàm fuit sub ejus Regno Draco vinctus, audi: Scilicet, Dedit ei Draco virtutem suam, & ibronum suum, & potestatem magnam, & admirans universa terra sequula est Bestiam, & adorarunt Draconem qui dedit potestatem Bestiae (c. 13. v. 2.3.4.) At potuit forsan haec omnia ex carcere suo agere Satanas: Certè occluso & obsignato non potuit. Sed ut nullus sit tergiversationi locus, & liquidò appareat, quàm adhuc fuit Draco ad ea ipsa facinora liber & solutus, à quibus in custodiam semel datus coercendus dicitur; en alterum ejus Alumnum Pseudoprophetam Septicipitis Comitem individuum & Bestialis potestatis Administratorem, de quo exs [...]rtè scriptum habes, Quod [...]da [...] signà magna, quódquo seducat Incolas Terrae per signa quae datum est ci facere. Ecquis jam facilè credet, Bestiis istis rerum potiuntibus, Draconem, hoc est, Satanam fuisse vinctum, fuisse in Abyssum conjectum, & obsignatum super eum, ut non seduceret Gentes ampliùs, juxtà cap. 20. ver. 2.3?
Quinetiam ex ipsis Tubis (de medio saltem tempore) liberi & soluti Diaboli non deest argùmentum, Quid enim? Annon Rex ille Locustarum Tubae quintae, qui Angelus [Page 18] Abyssi [...]luet, cui nomen Hebraitè Abaddon, Graecè verò [...], quémque [...], cum qui è coelo s [...]mpridem ceciderat in terram, Ioannes indigitar, ipsissimus est Draco & Satanas, quem Michael nondum clangentibus Tubis de coelo in terram deturbaverat? Neque enim in tota Apocalypsi de alio praeter ipsum legi memini, in Terram cecidisse; ne (que) scio an in alium quenquam nisi in istum competere possint elogia illa Angeli Abyssi & Ab [...]ddonis. Vt ut sit, certè non fuit tunc temporis ligat [...] Satanas, non putem Abyssi (ut inibi dicitur) super cum occlusus & obsignatus; sed (ut videre est cap. 9.2.) apertus, ídque adcò, ut fumus indè ascenderit, ut Fumus fornacis magna, & obscuratus est Sol & Aer à Fumo ejus.
Denique, quin haec Draconis seu Satanae in seducendis Gentibus libertas ad ipsum usque Bestiae excidium perseverârit, ac proinde fuerit sex primis Tubis omnino coaeva, cum dubitare neutiquam posse puto, qui satis attenderit, quid ab Effusione Phialae Sextae factum legatur: Quòd nimirum, septimâ, hoc est, novissimâ mox effundendâ, atque ideò supremo Bestiae fato jam tum instante, Ex ore Draconis et (que) Vicariorum ejus Bestia & Pseudoprophetae, tres Spiritus impuri, Spiritus Demoniorum edentes Signa abierint ad Reges terra & totius Mundi, congregatum eos ad pralium Magni illius di [...]i Dei omnipotentis, cap. 16.13.14.
Ità Mille Anni ligati Satanae, ut Gentes amplius non seduceret, neque sub primis sex Sigillis, neque sub primis sex Tubis locum habere possunt: Ergò relinquendi sunt Tubae Septimae.
Arg. 2. Posteaquàm, Mille Annis absolutis, Satan de carcere suo ad breve tempus solutus novos motus concitâsset; igne coelitus delapso consumptâ, quam collegerat, deceptarum gentium colluvie, ipse Planus captus & comprehensus mitti dicitur in Stagnum ignis & Sulphuris [...], ubi erat & Bestia & Pseudopropheta. Adverse hîc Lector characterem chronicum, quo innuitur [Page 19] hoc quicquid est, de Satana post iteratam solutionem capto & damnato, id superioris capitis Visione de Bestia & Pseudopropheta ab eo qui equo albo insidebat debellatis, captis, & perindè in Stagnumignis ardens sulphure conjectis, ut narrandi ordine, ità quoque tempore rei gestae succedere. Non enim alioquin dictum foret, eò missum esse Satanam ubi erat & Bestia & Pseudopropheta, nisi eò jam antè & Bestia & Pseudopropheta missi fuissent.
Nec cordatus quis ad effugium dixerit, hoc capitis XX post Mille annos Bellum, non esse ab illo superioris capitis diversum; cùm non tantùm jam allatus character, sed & omnes utrinque circumstantiae refragentur, Partes, Pugna, & modus caedis, illîc gladio, hîc igne; imò & dissimilis, ut mox re demonstratâ patescet, Belli utriúsque eventus, illîc Satanae ad tempus duntaxat ligatio, hîc verò damnatio ad Ignem aeternum.
Bellum igitur, quo Bestia & Pseudopropheta capti mittuntur in Stagnum Ignis, quandoquidē diversum sit ab hoc novissimo, ad quod eodèm tandem Stagni mittendus Satanas itatim à solutione suâ, Gentes concitâsset; aut intra ipsos Mille annos gestum fulsse necesse est, aut illis nondum inchoatis. Intra Mille Annos geri non potuit, quia tamdiu Satan vinctus fuisse dicitur & occlusus in Abysso ut Gentes non seduceret ampliùs, donec Mille anni consummarentur, cap. 20. vers. 3. At in Bello, quo de Bestia, Pseudoprophetâ & Sociis tandem triumphatum est, si unquam aliàs, liberrimus & solutissimus suit ad decipiendum, ut ex iis constat, quae modò ex capite 16 de hujus Belli apparatu allega vimus; quòd nempe ab Effusione Phialae sextae, cùm jam septima, quâ Bestia penitus conficitur, in propinquo esset ut eff [...]nderetur; Ex ore Draconis, ex ore Bestiae, & Pseudoprophetae, tres Spiritus impuri, Spiritus Daemoniorum edentes Signa abierint ad Reges terrae & totius Mundi, congregatum eos ad Pralium Magni illius Dies. Dei omnipotentis.
Quoniamergò Mille Annorum ratio huiusmodi turbas [Page 20] & motus Satanicos nequaquam admittit; neceste est ut Bellum hoc Bestiale cosdem tempore praecesserit. Atque ità demum Mille Anni alligati Satanae contemporabunt Intervallo ab excidio Bestiae; quod erat demorstrandum.
Arg. 3. Denique cum per cosdem Mille Annos quibus Satan in custodia detinetur, Christus cum suis Regnum illud augustum & magnificum regnâsse dicatur; proinde eisdem argumentis & notis quibus alterutrius Synchronismus stabilitur, confirmabitur & alterius. Quòdigitur Regnum illud Christi augustum cum septima Tuba incat, seu ab excidio Bestiae, jam est, ut ostendamus.
SYNCHRONISMVS V.
1 REgnum Christi Singulare & Augustum iterum & saepius in Apocalypsi memoratum, déque cujus Adventu Chorus Animalium & Presbyterorum ovantium hymnos & doxologias Deo concinere solent, ubique succedit Bestiae & Babyloni devictis & triumphatis. Primò enim illîcuöl de hoc Mille Annorum Regno propriè agitur cap. 20. ex numero eorum qui cum Christo regnant, sunt Qui Bestiam non adoraverant neque Imagmem ejus, neque ac ceperant Characterem ejus in frontibus suis ant in manibus suis. Annon haec verba satis indicant, hoc Christi Regnum Regno Bestiae, Imagini & Stigmaticis ejus successisse? Quor sum enim illis Regui Filiis hoc elogium tribucretur quòd Bestiam non adoraverant &c. nisi Bestia jam praecessisset.
2. Idem porrò adhuc magis apparet ex Paeane Presbyterorum & Animalium cantato ad excidium Babylonis cap. 19. vers. 6. [...]. vers. 7. Gaudeamus & éxultemus & demus gloriam [Page 21] ei, quia venerunt Nuptiae Agni, & Vxor ejus preparavit seipsam. Nam quin idem sit utrobique Regnum nullus dubito.
3. Sed omnium clarissimè ex cap. 11. vers. 15.16 &c. ubi ad septimae Tubae clangorem, Testium diebus, Bestiae que & Gentium mensibus decursis, in coelo acclamatum est, Facta sunt Regna hujus Mundi Domini Nostri & Christi ejus, & regnabit in secula seculorum. Et viginti quatuor Seniores in conspectu Dei sedentes in thronis suis, ceciderunt in facies suas, & adoraverunt Deum, dicentes, Gratias agimus tibi Domine Deus omnipotens, qui es, qui eras, & qui venturus es; quia accepisti potentiam tuam magnam, & Regnum inieris.
Haec est illa consummatio Mysterii Dei per Prophetas evangelizati, quam sub septimae Tubae clangorem Angelus suprà, cap. 10. futuram praedixerat; quando nec Bestiae Menses, nec Testium lugentium Dics, neque omnino aliquid de Periodo temporis temporum, & dimidii temporis supererit ampliùs, vers. 6.7. Planè juxta quod Danieli praedictum fuit, cap. 7. vers. 25.26.27. & antè, de Dominatu Christi Oecumenico, seu Regno Sanctorum post eadem Tempora futuro. Item quod cap. 12. vers. 7. ubi idem, qui hîc apud Ioannem, Angelus, eodem certè gestu, ritu, iisdém (que) ferè (quod summè notandum est) juris jurandi verbis asseverâsse legitur, Finito demum intervallo isto Temporis, Temporum, & dunidii Temporis, Annon haec sunt Tempora illa gestium Luc. c. 21.V. 24. Dispersionem Populi sancti, cúmque eâ simul Novissimum illud mirabilium consummatum iri.
SYNCHRONISMVS VI.
1 NVptiae Agni & Regnum illud augustum Domini Dei omnipotentis ambo ineunt ab Excidio Babylonis unde init Tuba septima. Constat ex Hymno Presbyterorum & Animalium quem in superiori Synchronismo laudavimus, ex cap. 19. v. 6.7. Halleluia, quoniam Regnum iniit Dominus. Deus noster omnipotens. Gaudeamus, & exultemus, & demus gloriam ei, quia venerunt Nuptiae Agni, & Vxor ejus praeparavit seipsam. At Nova Ierusalem est Sponsa illa Agni ornata & parata viro suo, cap. 21. ver. 2. Et civitatem sanctam (inquit) Novam Ierusalem vidi descendentem à Deo de coelo sicut Sponsam ornatam viro suo: & ver. 9. Veni, & ostendam tibi Sponsam Vxorem Agni, &c. Ergò & illa inibit & contemporabit Tubae septimae.
2. Nova Ierusalem est Civitas Dilecta; at Dilecta illa Civitas, statim atque finluntur Mille anni, à novissimis illis Satanae tunc laxati copiis circumvallari dicitur, cap. 20.v.8. Et circuierunt Castra Sanctorum & Civitatem Dilectam: ergò jam antè extitisse eam oportuit, dum adhuc Satan ligaretur. Hisce duobus Argumentis, sive confirmandis, sive illustrandis, & ornandis, duo alla visum est adjungere.
3. Effusâ Phialâ septimâ, quâ prorsus conficitur & aboletur Bestia, prodiit vox magna è Throno dicens ΤEΤONE, cap.16.v.17. Itidem, Is qui insidebat Throno dicit Ioanni spectanti Novam Ierusalem è coelo descendentem, (cap. 21. ver. 5.6.) Ecce novafacio omnia ΤΕΤΟΝΕ — Ego sum Α & ω, Initium & Finis: ergò Nova Ierusalem Sponsa incipit ab ultimo termino Phialarum ΤΕΤΟΝΕ, jam extinctâ Meretrice; atque ità contemporat Intervallo ab Excidio Bessiae.
4. Vnus ex Angelis Phialarum (cap. 17.) ostendit Ioanni [Page 23] Iudicium Meretricis, utpote dum Phialae effunderentur, & ab illarum saltem unâ peragendum. Idém (que) Phialarum Angelus, cap.21.v.9. monstrat eidem Ioanni Sponsam Agni Civitatem magnam Sanctam Ierusalem; utpotè Phialis jam defunctis, hoc est, Bestiâ Babyloné (que) extinctis, conspicuam futuram.
SYNCHRONISMVS VII.
Turbae Palmiserae innumerabilium ovantium ex omnibus gentibus, tribubus, populis; & linguis, cum cap.7.v.9.
Tubâ septimâ seu Intervallo ab Excidio Bestiae.
1. TVrba Palmifera proximè succedit Coetui CXLIIII M Obsignatorum: Coetus autem iste (ex opposita Bestiae cui contemporavit, ut ratione sic duratione metiendus) cum Bestia quoque Periodum suam complevit (Synch. 4. Part. 1.) Ergò Turba Palmifera utrumque consequitur; ac proinde cadet in Tubam septimam, quod est Intervallum ab excidio Bestiae.
2. Turba Palmifera sunt Cives Novae Ierusalem: de ambobus enim dicitur, quòd non esurient neq (que) sitient ampliùs, &c. quòd Agnus pascet eos, & ducet eos ad vivos fontes aquarum; quód (que) abstersurus sit Deus omnem lacrymam ab oculis eorum. Iam Nova Ierusalem contemporavit Tubae septimae; ergò & Turba Palmifera.
Epocha Apocalypseos.
EPocha Apocalypseos, quà de futuris Vaticinium est, sive eam initio Christianismi statueris, sive in Excidio [Page 24] Politiae & Ecclesiae Iudaicae, sive ineo temporis momento quo Revelatio Ioanni facta est, seu quomodocunque statuatur, (nolo enim Interpretem agere, instituti mei memor) quin indè Sigillorum, quod ad res inibi gerendas, Initium deducendum sit, dubitaturum arbitror neminem. Sed & ab eadem Epocha arcessendum esse secundae quoque Prophetiae seu [...] Initium, si cui ipsa contextûs verba de Prophetia repetenda, & quae praeterea disseruimus suprà, ad Synch. 6. Part. I. & in vestibulo Part. II. non satis persuaserint, is vel Synchronismi necessitate eò tandem adigetur, si juxta jam factas [...] singulas prophetias ordine & loco suo disponere tentaverit.
Clausula Synchronismorum & Apocalypseos.
MIlle annos Regni & damnationem Satanae excipit Vniversalis resurrectio mortuorum, & Iudicium ultimum cum Gehenna, cap. 20. à vers. 11. ad finem.
Novam Ierusalem descriptam cap. 21. excipit Paradisus, quam scilicet Edenis instar hinc atque hinc ambit Fluvius in medio habentem Arborem vitae (.i.immortalitatis;) sic enim capio vorba cap. 22.2. [...], scilicet, [...]. Atque hîc Finis Seculi & Apocalypseos.
QVod superest, Lector, en tibi Ordinem & Seriem juxta Res gerendas omnium in Apocalypsi Vaticiniorum in istoc Schemate ad oculum delineatam, & uno intuitu spectandam; quod ad amussim Synchronismorum jam demonstratorum in meum, & (si patiaris) in tuum construxi usum. Retegat Deus oculos mentis utriusque nostrûm, ut intueamur mirabilia ejus. AMEN.
COROLLARIVM de usu Clavis.
1 EX jam dictis constare arbitror, Apocalypsin juxta literam tantummodo spectatam, ac si nuda quaedam esset rerum gestarum Historia, non item Vaticinium mysticis allegoriis & typis involutum; signis tamen & characteribus ejusmodi à Spiritu sancto per totam narrationem insertis instructam esse, ut indè legitima Visionum omnium, juxta Res suo quásque tempore gerendas, Series, Ordo, Synchronismi, erui, componi, & demonstrari possint absque Interpretationis ullius datae Hypothesi aut adminiculo.
2. Tum praeterea, prout in Historiis fieri consuevit, ut res plures diversaeue à pluribus & diversis simul eodémque tempore gestae, simul tamen narrari nequeant, sed seorsim & deinceps; ità quoque in Prophetiis istis & Visionibus rerum gerendarùm (utut ordine longè commodissimo sapientissimóque patefactis) usuvenire: ut omnino frustra sint qui Apocalypsin ità interpretatum eunt, quasi eventus eodem ubique ordine & serie sibi invicem succederent, quo Visiones.
3. Visionum enimvero Apocalypticarum mentem feliciter indagaturo, principiò earum ad se invicem juxta res gerendas Series & Connexio ex memoratis characteribus & notis pervestigata atque intrinsecis argumentis demonstrata, constituenda est tanquam omnis solidae & legitimae interpretationis Basis & Fundamentum. Non enim (quod à plurimis perperam factum cernimus) ad Interpretantis arbitrium, pro qualicunque Interpretationis concinnitate, Ordo ipse conformandus est; sed ad jam praestructam per Synchronismorum characteres Ordinis hujus chronici [Page 26] Ideam omnis Interpretatio, quasi ad Normam & perpendiculum, exigenda.
4. Absque hujusmodi enim fundamento, vlx est, ut ex Apocalypsi quidquam eruas, quod Interpretationis & applicationis suae solidè fidem faciat, quódque authoritate divina, sed mendicatis principiis & puris putis conjecturis nitatur humanis. Contrà verò admisso, cùm jam temporis ordinísque Septa licenter & pro libitu vagari Applicationem non permiserint; illico tot variantium, imò & pugnantium Interpretamentorum multivia maximam partem sublata miraberis; paucis omninò, in quibus adhuc mens, de generali saltem applicatione, anceps haereat, iísque minoris ferè momenti differentiis relictis: Adeò ut ex hoc libro deinceps, perinde atque ex reliquis Novi Testamenti libris, argumenta peti possint, in re etiam Prophetica, de interpretamento secura, quibúsque tanquam Spiritus sancti oraculis, non humani duntaxat ingenii inventis, fides acquiescat.
5. Talem tibi, Lector, Clavem, imò Compassum, si sortè mavis, Apocalypticum, pro ea quam mihi indigno peccatori Deus bonus & benignus in hisce mysteriis indulsit intelligentiae mensuram, in istis Synchronismis pro virili demonstro, & adjuncto Schemate brevi facilíque compendio spectandum propono. In quo (ne usum ejus adhuc fortè ignores) si modò de praecipui alicujus Vaticinii sensu ejúsque temporibus impletis semel tibi constiterit; Methodum deinceps signatam habes, quâ ex Synchronismorum atque Ordinis filo reliquarum Visionum mentem pervestigare imò & demonstrare poteris. Siquidem quae isti tuo Vaticinio jam, ut dixi, cognito, caetera contemporaverint Vaticinia; iisdem proculdubiò temporibus sunt applicanda: quae autem praecedunt, non nisi de praecedancis; quae succedunt, pariter de succedancis Eventibus sunt interpretanda.
6. Et ne fortè dubites, an usquam in Apocalypsi ex omnibus illîe Visionibus ullam reperire sit ejusmodi, in quâ, eo [Page 27] quo dixi modo, pedem tutò figas, undéque, tanquam ex Statione aliqua aut Specula reliquam dimetiaris Apocalypsint ecce huic quoque rei à Spiritu sancto sapientissimo consilio prospectum Illustri illa Visione de Magna Meretrice, quam nimirum unicam & solam omnium Visionum Angelus praeter morem suum interpretatur Ioanni: Quorsum autem, nisi ut per eam ad reliquas alioquin inaccessas tanquam per Ianuam aperiatur aditus? Quid vis amplius! Hàc igitur, invocato Patre luminum, intrato; ingressus ad caetera reseranda Clavem adhibeto. Experire, expertus fateberis, admirabilem esse hanc Prophetiam, quâcum, re penitiùs introspectâ, nulla Veteris Testamenti (sic decuit Evangelium) ne quidem ipsius Danielis, aut singulari patefactionis artificio, aut interpretationis, viâ & ratione eruendae, certitudine sit conferenda.
Id extremum te volo, Lector qui in haec incideris, ut si mihi assidenti quid fortè revelatum esse perspexeris, aut tibi ipsi aut aliis ad haec mysteria profuturum; id totum Dei in me misericordiae acceptum referas, cui & ego ob tantillum sapientiae ejus radiolum grates persolvere nunquam desinam: sin quid aberratum sit, id solum meum esse memineris, hominis quantillarum virium, & nullatenus ad haec (quod probè mihi conscius sum) ex meipso idoneí.